Nezapamćena posjeta Lukomiru

Ni najstariji stanovnici ne pamte da je Lukomir pohodilo u jednom danu toliko putnika-namjernika, koliko ih je u subotu stiglo u ovo bjelašničko selo.

– Čak ni tokom Drugog svjetskog rata ovuda nije prošla četa neke vojske u ovoliko broju – prokomentarisao je Vejsil Čomor, vitalni 79-godišnji domaćin u Lukomiru kad je prvog dana proteklog vikenda u selo stiglo 300 planinara.

Posebnost pohoda je učešće planinara iz više bh gradova te organizacija kojom su četira sarajevska planinarska društva – „Avantur“, “Visočica“, „Prijatelj prirode“ i „Energoinvest“ pokazali da se zajedničkim djelovanjem može postići izuzetna masovnost.

– Upravo su omasovljenje i popularizacija planinarenja kao zdravog koncepta življenja bili osnovni cilj pohoda u Lukomir, kako bi mladi vidjeli prirodne ljepote ne samo Lukomira nego i Umoljana, bjelašničkog sela iz kojeg su krenuli i preko vrha Obalj (1.896 metara nadmorske visine) došli do Lukomira. Povratak je bio iznad kanjona Rakitnice preko nestvarno lijepog Studenog potoka do Umoljana – kažu organizatori pohoda na kojem su bili planinari iz Tuzle, Sarajeva, Mostara, Kaknja, Visokog, Zenice, Olova… a za profesionalno vođenje pobrinuli su se certificirani vodiči – članovi Stanice planinarskih vodiča Sarajevo.

– Veliku zahvalnost dugujemo i GSS stanici Sarajevo koja je obezbjeđivala čitav pohod i taj posao su s obzirom na težinu zadatka i broj učesnika obavili izuzetno profesionalno – kaže Muamer Drugovac koji je uz Sedina Salića i Emina Gibovića bio jedan od glavnih vodiča pohoda. Dodaje da se uporedo s planinarskom turom odvijala i biciklistička posjeta Lukomiru u organizaciji MTB kluba iz Mostara.

Planinari su na ovom pohodu prepješačili 18 kilometara dugu kružnu rutu koja je sa pauzama trajala devet sati.

– Saradnja između planinaraskih udruženja iz različitih bh gradova pokazala se odličnim receptom i zato ćemo uskoro ponuditi novi pohod ljubiteljima prirode – najavljuju iz četiri sarajevska planianrska udruženja.

Lukomir na 1.472 metra nadmorske visine na južnim obroncima Bjelašnice, osim što ima titulu prvaka po „visini“ ( jedino naseljeno mjesto na nadmoroskoj visini iznad 1.300 metara) ima i epitet posljednjeg pravog bosanskog sela. Jedinstven je ponajprije po kamenim kućama starim preko 200 godina, koje su prekrivene šindrom od trešnjevine.

Ljeti su 22 kuće u Lukomiru naseljene, a na bogatim bjelašničkim pašnjacima bude i do 4.000 ovaca.

Stećci iz 14. i 15. stoljeća svjedoče o preko 600 godina dugoj prisutnosti ljudi na tom području. A legenda kaže da su prvi stanovnici kad su stigli u Lukomir i ugledali plato koji se ne vidi ni s jedne strane, okružen kanjonima, rekli ‘ovo je luka mira’. I tako je, kaže legenda, nastao naziv Lukomir.

I danas je za ljubitelje prirode, zbog idiličnog seoskog krajolika, vidokruga koji seže do vrhova Prenja, Visočice, Krvavca, Oblja, te kanjona Rakitnice ovo bjelašničko selo “luka mira” za sve koji trebaju predah od urbane svakodnevice i stresa.